3 oktober Teo ( dat is een plaats)

Hallo lieve mensen
Alweer een paar dagen verder en hebben weer veel gebuffeld en beleefd!
Vanuit Pontevedra zijn ook Niki, Jacek, Linda de variante gaan wandelen. Eerst door mooie vissersdorpjes aan zee op naar het monasterio in de bergen. Het werd een superzware klim voor ons hollandertjes, omdat we vanaf zeeniveau naar 486 mtr moesten! En we hadden alleen de gele pijlen als gids onderweg. . . . Er zaten stukken bij van 25 % en het ging maar door.
Steeds dachten we: nou zijn we op de top maar nee om de bocht was weer een fijne klim verrassing. . Het was afzien! Velukkig hadden we lekker ons buikje vol gegeten in het laatste vissersdorpje want we klauterden wel 4 uur zonder iets tegen te komen alleen gelukkig een bron wat verkoeling gaf en nog ergens een bushokje. Het klooster lag aan de andere kant van dr berg dus afdalen. . .een 3 km lang zandpad wat wel goed ging . . .maar het finale trucje kwam daarna: afdalen over een heel smal steil paadje met je rugzak op. . . dat konden onze voeten bijna niet meer aan. Het was zaterdag en dan trekken de spanjaarden er massaal op uit. . . Een drukte bij het klooster en de cafe s. De herberg was klein en gezellig en daar waren ook de anderen. Linda kwam als laatste .Een bont gezelschap: hongaars-pools- amerikaans en hollands dus. Kwamen er later nog 5 portugezen bij.
Het was gezellig en samen vegeten in een cafe. De wijn kwam in een kan en kommen. . .raar maar waar! We hebben 21 km gelopen en geklommen!
De volgende dag: zondag was volgens de folder een rusgige afdaling met de eerste 5 km langs oude watermolens langs een riviertje. Nou dat begon goed: watermolens worden aangedreven door water en daarvoor heb je stroming nodig. . .je raad het al: klauteren naar beneden over fotsen en stenen. . .maar we hadden gezelschap! Een siameese poes zat nin de nuitendeur van de herberg ons p te wachten en liep voor ons aan met ons mee. Keek steeds achterom of we wel kwamen. Linda ( uit Memphis Temnnesee) wilde met ons meelopen. We hadden gewacht tot het lichter werd maar langs het riviertje was het nog vrij donker door alle begroeiing rondom. Nog weer moeilijk maar erg mooi! De etappe zou 21 km zijn . .stond in de folder. . .nou de verrassing was dat ie wel 28 km was! Daar gingen mijn voetjes weer . . .Er zou een boltne vertrekken om 4 uur en dat konden we halen als het 21 km was geweest. . .In de zon en in een land van siësta liepen als vekken door de wijngaarden op zondagmiddag! In een cafeetje dronken we een cola en droogden we onze voeten en sokken. Kregen er heerlijke tapas bij en aten alle bordjes leeg haha! Daar vertelden ons een paar locals dat we nog 6 km moesten. . . .oooh dat kwam goed. Linda had een kamer in een hotelletje gereserveerd in Pontecesures waar de boot heen zou gaan. 2 km van Padron. Hoe langer we onderweg waren hoe minder we hey vertrouwden . . En het bleek ook wel: we zouden de boot niet halen.
Tegen4 uur bereiktem we het strande en moesten mog wel een paar km lopen en we zsgen al een grote rubbetboot aan komen op weg naar het haventje . .oh als ie ons maar zag dat we eraan kwamen. . .
Maar we zijn in Spanje . . .het komt niet op een half uur aan dus we hadden geluk! Om half 5 vertrokken we voor een reis van een uur. . .wat een kadootje! Wat hebben we genoten . . . .de zon; het water; de temperatuur en weinig wind! Het gebuffel was het meer dan waard en konden lekker uitrusten op die grote rubberboot! In Pontesecures aangekomen zijn we achter Linda aangestrompeld naar haar hotel; bleek om de hoek! We hebben ook een kamer gehuurd en het was heerlijk! Wat een luxe met bad en super groot bed zonder andere snurkers! Waslijntje in de badkamer gemaakt van schoenveters en ons wasje opgehangen! Alles droog vanmorgen!! Gisteravond natuurlijk honger als een paard maar we konden het hotel niet uit . .want we hadden de code van de buitendeur niet grkreven. We besloten beneden de wacht te houden vorr de deur tot er iemand uit wilde. We wisten ook niet op welk kamernr Linda zat en de deceptioniste was al weer naar huis. Er kwam een stel uit Israël die ook wilden gaan eten en vroegen of we mee gingen zoeken naar een cafeetje. Vezellig gegeten en we waren aan het ferekenen goen er een klant was die uit een fruitautomaat ( zo n gokkast ) ineens handenvol euro s eruit ratelde. . .hij viel op zijn knieën en riep steeds Matia om haar te bedanken! Het waren uiteindelijk 500 euro s!!
We sliepen heerlijk vannacht en vandaag rustig aan gedaan want mijn hakken zien er nieg best uit! Morgen 12 km naar Santiago. . .
Tot de volgende keer!
Ik be.n afhankelijk van vrije wifi vanaf nu . . .